Beau Wasserman is de zoon van Mona Wasserman, een beroemde en schatrijke zakenvrouw die verantwoordelijk is voor het opbouwen van een groot conglomeraatimperium. Hij groeit op zonder vader, wie volgens zijn moeder stierf aan een hartkwaal op de avond dat hij werd verwerkt. Als volwassene is Beau extreem angstig en woont hij alleen in een door misdaad geteisterde stad. Hij bereidt zich voor op een vlucht om zijn moeder te zien, maar mist zijn vlucht nadat zijn sleutels en bagage uit zijn huis worden gestolen. Als hij zijn moeder belt om de situatie uit te leggen, wordt hij te woord gestaan door een pakketbezorger die hem vertelt dat zijn moeder bij een ongeluk is onthoofd nadat een kroonluchter op haar hoofd is gevallen. Na meerdere gewelddadige confrontaties in en rond zijn huis, wordt Beau aangereden door een foodtruck. Twee dagen later wordt Beau gewond wakker in het huis van een getrouwd stel.
Wie na het lezen van bovenstaande synopsis het spoor een beetje bijster is, schudden wij met alle liefde de hand. Toch is bovenstaande precies wat er in het eerste deel van de film gebeurt. Het helpt vast niet om te vermelden dat de rest van de film het surrealisme nog verder de overhand neemt. Toch is Beau Is Afraid een boeiende en waanzinnig interessante film. Natuurlijk heeft de film met Joaquin Phoenix een fenomenale acteur in de hoofdrol. Toch is Beau Is Afraid vooral ook de nieuwe film van regisseur Ari Aster, die eerder verantwoordelijk was voor Hereditary en Midsommar. Zijn films staan bekend om hun verontrustende combinatie van horror, duistere komedie en beelden vol expliciet geweld. Maar waar Hereditary een bovennatuurlijke horrorfilm is en Midsommar folk horror, is Beau Is Afraid meer een tragikomedie met horrorelementen.
De film was al flinke tijd in ontwikkeling en is een soort uitgewerkte versie van de short Beau die Aster al in 2011 afleverde. De titel was nog een tijdje Disappointment Blvd., maar eigenlijk dekt Beau Is Afraid de lading volledig. Het maakt dat de hoofdrol behoorlijk veeleisend is en wat dat betreft is Oscarwinnaar Joaquin Phoenix natuurlijk een schot in de roos. Hij staat niet voor niets bekend als een van de beste acteurs van zijn generatie en met films als Her, The Master, Walk the Line, Gladiator en het recente Napoleon op zijn resumé valt daar weinig aan toe te voegen. Wat hij hier laat zien als Beau Wasserman valt nog het best te beschrijven als een performance met volledige toewijding. Hij overtuigt, hij domineert en levert een fascinerend optreden af in deze film die zich niet gemakkelijk laat beschrijven.
Beau Is Afraid is nog het beste te typeren als een drie uur durende nachtmerrie, waarin je hoofd persoon (je raadt het nooit) eigenlijk de gehele film in angst leeft. Het eerste uur ontvouwt dit alles zich nog als een redelijk gewoon drama, waarbij Beau vooral worstelt met allemaal zaken die zich afspelen in en rondom zijn appartement. Pas als Beau wordt aangereden en de film zich verplaatst worden de gekheden in rap tempo opgestapeld. Het mooie van het werk van Aster is dat het werkelijk overal en ook weer nergens is. Het maakt Beau Is Afraid tot een behoorlijk ontoegankelijke film en tevens een behoorlijke zit waar je even zin voor moet maken, die anderzijds geen moment verveelt. Alles werkt toe naar een volstrekt krankzinnige climax waarbij het nachtmerrie gehalte en hoe alles zich voltrekt nog even flink onderstreept wordt. Achteraf zal menigeen moeten constateren dat de film vol zit met memorabele scènes, maar je ook echt geen idee hebt waar je nou drie uur naar hebt zitten kijken.
Extra’s: Zoals ondertussen bekend van releases van The Searchers, is er naast de film geen bonusmateriaal op de Blu-ray release te vinden.
Beau Is Afraid is een drie uur durende nachtmerrie waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Met een briljante Joaquin Phoenix in de hoofdrol heeft de film de juiste persoon onder zich om de film te dragen. Wellicht is het ook de reden dat de film wat meer is gezien dan anders het geval was geweest. Want alles leuk en wel, maar we kunnen Midsommar en zeker Hereditary bijna bestempelen als lichte kost vergeleken bij dit alles. Het ziet er allemaal fantastisch uit, met een bijzondere vermelding voor de toneelscène in het verlaten bos, maar Beau Is Afraid zal je zeker niet zomaar even opzetten voor een avondje filmkijken met vrienden. Soms slaat Aster echt even door, zoals met het penisvormige monster, maar onderaan de streep valt het toch vooral te prijzen dat hij opnieuw met een dergelijk origineel werk op de proppen komt. Toch is het te hopen dat hij ons volgens keer net even een iets toegankelijker werk voorschotelt, want zeker het tweede deel van deze nachtmerrie is soms worstelen.
Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.
